Narciarstwo wodne
To zdecydowanie sport dla odważnych, pewnych swojej sprawności fizycznej, a przede wszystkim kochających spędzanie czasu nad wodą. Narciarstwo wodne to bardzo popularny sport, szczególnie w Stanach Zjednoczonych. W Polsce wciąż należy do sportów niszowych, choć pojawił się na naszych wodach dawno temu. Co ciekawe w przeciwieństwie do tej tradycyjnej, zimowej formy jazdy na nartach, może być uprawiany drużynowo, a narciarze tworzą wówczas przeróżne kombinacje piramid.
Narciarstwo wodne, szczególnie pod względem techniki i sprzętu, przypomina jazdę na nartach zimą. Zamiast stoku mamy jednak do czynienia ze zbiornikiem wodnym – jeziorem, zatoką morską. Narciarz jest holowany przez łódź za pomocą specjalnej liny zakończonej uchwytem – holem. Same narty są nieco szersze i prostsze niż narty zimowe i zamiast skomplikowanego zapięcia narciarza utrzymują wyprofilowane gumowe uchwyty. Niekiedy zamiast tradycyjnego ciągnięcia za łódką, używa się specjalnych wyciągów narciarskich, rozwieszonych nad taflą wody. Narty wodne to sport przede wszystkim letni, ze względu na niezbędną w tym wypadku dość wysoką temperaturę wody. Zalecany jest również odpowiedni ubiór dla narciarza, który ze względu na duże prędkości osiągane przez niego na wodzie, co może skończyć się bolesnym zderzeniem z wodą. Dlatego też każdy narciarz powinien być wyposażony w kask, kapok oraz piankę, która nie tylko zapewnia dodatkową wyporność, ale również komfort cieplny.
Pomimo niebezpieczeństw, jakie niesie za sobą uprawianie tego sportu, narty wodne mogą dać wiele radości i adrenaliny. Jest to również jeden z nielicznych sportów, który obostrzony jest specjalnymi przepisami. Nie dotyczą one bezpośrednio narciarza, ale osobę, która go holuje. Wymagane są do tego odpowiednie uprawnienia do holowania narciarza wodnego i statków powietrznych (paralotnia, spadochron), a także licencji na prowadzenie łodzi. Oba wydawane są przez Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego. Na łodzi powinien znajdować się również obserwator, który informować będzie sternika o położeniu narciarza. Obowiązują ich także umowne znaki za pomocą których informować będą narciarza o kierunku jazdy i niebezpieczeństwach na wodzie.
Historia narciarstwa wodnego nie jest długa. Prekursorem tego sportu był Ralph Samuelson, który pozwolił holować się za łodzią w Lake City w 1922 roku. 17 lat później powstała pierwsza organizacja zrzeszająca miłośników tego sportu, Amerykańska Federacja Nart Wodnych. Kilka lat później w Szwajcarii powstała Światowa Federacja, która do dziś organizuje co dwa lata Mistrzostwa Świata, a co roku Mistrzostwa Europy. Do tej pory narty wodne nie doczekały się włączenia w pakiet sportów olimpijskich, choć podejmowano wcześniej takie próby.
W Polsce narty wodne pojawiły się pod koniec lat 50. na największych jeziorach w Śląska, Mazur i nad Zalewem Szczecińskim.
Narty wodne rozgrywane są w trzech konkurencjach: slalom, jazda figurowa i skoki na odległość. Często organizowane są także pokazy specjalne, w których można podziwiać widowiskowe rewolucje w wykonaniu narciarzy.