Pływanie synchroniczne

Już najmłodsze dziewczynki wzdychają z zachwytu, gdy mają przyjemność oglądania telewizyjnej transmisji zawodów pływania synchronicznego. Ta forma aktywności fizycznej często nazywana jest wodnym baletem. Nic dziwnego, pływanie synchroniczne wymaga od zawodniczek (bądź zawodników) ponadprzeciętnej gracji. Ta dyscyplina sportu łączy w sobie elementy gimnastyki, pływania i tańca. Wykonawcy, oprócz wspomnianego wcześniej wdzięku, muszą też mieć wytrzymałość, siłę. Ich mięśnie powinny być bardzo dobrze rozciągnięte. To elitarny sport, pływanie synchroniczne jest przeznaczone dla wybrańców, tak jak wymagający balet. Dlatego więc wszyscy uprawiający tę dyscyplinę mogą czuć dumę już z samego faktu, że zaczęli trenować pływanie synchroniczne. Sukcesy na turniejach, zawodach to już sprawa drugorzędna.

Historia

Sport ten zdobywał popularność szczególnie intensywnie w latach 20. XX wieku za sprawą kanadyjskiej drużyny waterpolo (piłki wodnej) i kobiety nurek Margaret Sellers. Wykorzystały one swoje doświadczenie i „oswojenie” wody, rozwijając dyscyplinę, jaką jest pływanie synchroniczne. Sport doczekał się swej premiery na Igrzyskach Olimpijskich w 1952 roku. Pojawił się na nich jeszcze dwukrotnie w 1956 i 1968 roku. Natomiast w 1973 roku w Belgradzie odbyły się pierwsze mistrzostwa świata w pływaniu synchronicznym. Począwszy od 1984 roku, pływanie synchroniczne jest oficjalną dyscypliną olimpijską i, co ciekawe, startują w niej tylko kobiety. Bardzo niewielu mężczyzn uprawia ten sport, także poza igrzyskami.

Podstawowe reguły

Wszystkie zawody rozgrywa się w kilku konkurencjach, są to:

-solo,

-duet,

-team (zespoły liczące osiem osób),

-kombinacja (10 zawodniczek/ów)

Głównym zadaniem pływaków jest zaprezentowanie układu zsynchronizowanych ćwiczeń do dobranej odpowiednio muzyki, oczywiście w wodzie. Obowiązek oceniania występów mają dwa zespoły sędziów. Oba liczą po 6 sędziów. Oceniają oni pływanie synchroniczne zawodników, dany układ, posługują się skalą od 1 do 10 (z dokładnością do jednej dziesiątej punkta).

Rozwój dyscypliny w Polsce

Sport ten nie cieszy się w naszym kraju popularnością. Na pewną skalę pływanie synchroniczne rozpowszechniła Bożena Niewitecka w 1987 roku. Mimo starań działaczy i trenerów, którzy wychowali już wiele mistrzyń, ta dyscyplina jest nadal słabo znana. Autonomiczny Komitet Pływania Synchronicznego podlega pod Polski Związek Pływacki. Dla zainteresowanych – rekrutacja do reprezentacji kraju jest przeprowadzana w kilku większych miastach Polski (Warszawa, Pozanań, Leszno, Gdańsk i Śrem). Od kilku lat skład grupy Seniorek tworzą wyłącznie zawodniczki z Poznania.

Kto powinien spróbować?

Treningi pływania synchronicznego, tak jak baletu, powinno się zacząć od najmłodszych lat. Jeśli więc jesteśmy już dojrzałymi ludźmi, poszukajmy innej dyscypliny, która nas zadowoli. Jednak jeżeli zauważamy u swojej pociechy predyspozycje – poruszanie się z wdziękiem, wytrzymałość i ogólna sprawność fizyczna – porozmawiajmy z nią o tym i spróbujmy zachęcić do udziału w chociaż kilku początkowych treningach. Może to być najpiękniejsza przygoda w życiu twojego dziecka!